این دشت زیبا در در فاصله 70 کیلومتری شرق تهران و در دامنه رشته‌کوه‌های البرز جای گرفته است و برای رسیدن به آن باید راهی پلور و جاده رینه شوید.

چرا دشت لار خاص است؟

این دشت زیبا در فصل بهار و تابستان پیراهن گلداری از شقایق‌های سرخ، آلاله‌ها و راعی‌های زرد، مریم گلی‌های بنفش و... به تن می‌کند. تماشای این گل‌ها روح‌تان را تازه خواهد کرد. از میان این پیراهن زیبا نیز رود‌هایی می‌گذرد که گرمای تابستانی را با خنکای دلچسبی از تن‌تان می‌رباید.

در دشت لار چه می‌بینیم؟
شقایق‌های دشت لار

یکی از دلایل شهرت دشت لار شقایق‌های سرخ رنگ این دشت است، که چشمان هر رهگذری را ساعت‌ها به خود خیره نگاه می‌دارد. در کنار شقایق‌ها نیز پوشش گیاهی متنوع و رنگارنگی سراسر دشت را پوشانده‌ است.

رودخانه سفید آب

آب رودخانه سفید آب رسوبات ندارد و بسیار زلال است. این رودخانه در شیب تندی جاری است و به همین دلیل کفی ایجاد می‌کند که باعث می‌شود آب به طرز زیبایی سفید دیده شود.

سدخاکی لار

سد لار را گل‌های دلربای دشت، در آغوش گرفته‌اند و همین موضوع باعث جذابیت انکار نشدنی آن شده و هرساله در فصل بهار و تابستان گردشگران زیادی را به سوی خود فرا می‌خواند. این سد یکی از منابع تامین آب آشامیدنی اطراف تهران است.

کی به دشت لار برویم؟

از اواسط فصل بهار تا اواسط فصل تابستان این دشت پر از گل‌های زیبا است و بهترین زمان برای تماشای لار است. اما از آنجایی که دشت لار (پارک ملی لار) یک منطقه‌ی حفاظت شده است از 15 شهریور هر سال تا 15 خرداد سال بعد ورود وسایل نقلیه موتوری به این منطقه ممنوع است و کسانی که قصد ورود به منطقه را دارند مجبورند خودروی‌شان را جلوی محیط‌بانی پارک کرده و باقی مسیر را پیاده طی کنند. اگر این پیاده‌روی طولانی در گرمای هوا برای‌تان دشوار بود و مسیر را نمی‌شناختید تنها راه رسیدن به دشت لار همراهی با آژانس‌های گردشگری معتبری است که مجوزهای لازم را برای ورود با وسایل نقلیه دارند.

در سفر به دشت لار چه چیزهایی با خود ببریم؟

اگر در فصول سرد به این منطقه سفر کردید، حتما لباس گرم همراه خود داشته باشید؛ و اگر در فصول گرم راهی دشت شدید حتما لباس خنک، کلاه آفتابگیر، عینک، کرم ضد آفتاب، آب یخ و میوه همراه خود داشته باشید تا دچار گرمازدگی نشوید. از آن‌جایی که این دشت زیبا با گل‌هایش زیباست بگذاریم آن زیبایی‌ها در همان دشت باقی بماند زیرا گل‌ها در دشت زیبا هستند نه در دستان ما. با کندن گل‌ها و لذتی کوتاه مدت، عمر زیبایی این دشت را از آن می‌گیریم. مثل همیشه خاطرمان باشد در طبیعت چیزی به جا نگذاریم جز رد پا، چیزی بر نداریم جز عکس.